Τιιιιιιιι.........τρέχει; (Νο 1)

Πολλές ειδήσεις και γεγονότα, δυστυχώς, περνούν απαρατήρητα από τους πολλούς. Ένα απο τα σημαντικότερα γεγονότα των τελευταίων ημερών, ακόμη κι απο αυτό του πολέμου στην Ουκρανία, ήταν η επόσκεψη του πρώην υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ στην Κίνα. Ο γηραιός διπλωμάτης (είναι 100 χρονών πια) βρέθηκε ακόμη μια φορά στην Κίνα ως ένας ΄΄παλαιός φίλος΄΄!!! Μετά την απόσυρσή του από την ενεργή και επίσημη διπλωματική δράση έχει επισκεφθεί την Κίνα πάνω από 100 φορές και όλες αυτές τις περιπτώσεις η Κίνα υποδέχεται τον Henry Kissinger ως ένα φίλο με σεβασμό και κάθε επισημότητα και σε όλα τα επίπεδα, κυβερνητικό, πολιτικό, δημοσιογραφικό. Όλα τα μέσα ενημέρωσης υποδέχθηκαν τον τ. υπουργό με κάθε επισημότητα και διθυραμβικά σχόλια εκφράζοντας την αναγνώριση στο πρόσωπό του ενός διπλωμάτη υψηλού κύρους σε αντίθεση με άλλους αμερικανούς διπλωμάτες που όταν επισκέπτονται την Κίνα δεν συγκεντρώνουν ούτε μεγάλο πλήθος πολιτικών και δημοσιογράφων όπως θα περίπμενε κανείς!! Τι συμβαίνει τελικά; Τιιιι.....τρέχει με την Αμερικανική διπλωματία, τι τρέχει με τις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας; Μήπως η Κίνα εκμεταλλεύεται την αγαθή σχέση που ανέπτυξε όλα αυτά τα χρόνια Ο Henry Kissinger προκειμένου να υποβαθμίσουν τις όποιες προσπάθειες που γίνονται να βελτιωθούν οι πολυτραυματισμένες σχέσεις μεταξύ των δυο υπερδυνάμεων; Ο Kissinger εξακολουθεί να διαδραματίζει εξέχοντα ρόλο στην προώθηση της σταθερότητας των σχέσεων Κίνας-ΗΠΑ και στην αποφυγή των συγκρούσεων. Αποδεικνύει επίσης ότι η διπλωματική εμπειρία στις ΗΠΑ δεν έχει διαδόχους ενώ παρατηρείται δραματική έλλειψη διαύλων επικοινωνίας μεταξύ Πεκίνου – Ουάσινγκτον. Ο γκουρού της διπλωματίας έχει τον σεβασμό των Κινέζων γιατί είναι ορθολογιστής. Δείχνει σεβασμό και εστιάζει συνεχώς την προσοχή του στις σχέσεις Κίνας-ΗΠΑ και ελπίζει στην ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των δύο χωρών. Στα μάτια του κινεζικού λαού, εφόσον κάποιος είναι λογικός και έχει καλή θέληση και ειλικρίνεια προς την Κίνα, θεωρείται φίλος και αν η σχέση κρατήσει για πολύ, γίνεται παλιός φίλος. Ο κινεζικός λαός γνωρίζει ότι δεν είναι εύκολο για έναν αιωνόβιο να ταξιδεύει για χάρη των σχέσεων Κίνας-ΗΠΑ και συμμερίζεται τις προσπάθειές του, γράφουν οι Global Times. Ωστόσο, στις ΗΠΑ, ο Λευκός Οίκος εξέφρασε τη λύπη του που ο Kissinger μπόρεσε να προσελκύσει περισσότερο κοινό στο Πεκίνο ως ιδιώτης από μερικούς εν ενεργεία αξιωματούχους των ΗΠΑ. Oρισμένοι αναλυτές και ΜΜΕ λένε ότι το Πεκίνο παίζει το χαρτί του «παλιού φίλου» και προσελκύει όσους θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αλλαγή απόψεων στην Ουάσιγκτον, και ορισμένοι μάλιστα ισχυρίζονται ότι αυτή «μοιάζει πολύ με σκόπιμη κινεζική στρατηγική». Στα μάτια των Κινέζων, αυτοί οι ισχυρισμοί είναι εξαιρετικά αφελείς. Τα τελευταία χρόνια, ο πραγματισμός και ο ορθολογισμός απέναντι στην Κίνα έχουν υποστεί σοβαρό πλήγμα στις ΗΠΑ. Η αμερικανική πολιτική απέναντι στην Κίνα συχνά εγκλωβίζεται σε μία τεράστια παγίδα ακραίου προστατευτισμού. Ο Kissinger αγωνίζεται με πείσμα για τα αμερικανικά συμφέροντα αλλά κατανοεί ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν απλώς να εξισώσουν τα συμφέροντά τους με εκείνα του υπόλοιπου κόσμου. Τα τελευταία χρόνια, ο Kissinger έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει για την επικίνδυνη τάση στις σχέσεις των δύο χωρών. Αυτό βασίζεται στην πολιτική του διορατικότητα που αποκτήθηκε στον περισσότερο από μισό αιώνα εμπειρίας και θεωρητικής έρευνας και αξίζει την προσοχή της Ουάσιγκτον. Ο John Kirby, εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, δήλωσε ότι οι αξιωματούχοι της αμερικανικής κυβέρνησης «ανυπομονούν να ακούσουν από τον Kissinger όταν επιστρέψει τι άκουσε, τι έμαθε, τι είδε». «Ελπίζουμε ότι η Ουάσιγκτον θα ακούσει με ταπεινότητα και ειλικρίνεια τις συμβουλές που θα της δώσει ο αιωνόβιος διπλωμάτης», καταλήγουν οι Global Times. Η Ελλάδα έχει πολλά να θυμάται από την ενεργή διπλωματία του ατίθασου και δραστήριου πρωην επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας τα πιο πολλά εξιαρετικά δυσάρεστα για την πατρίδα μας. Όμως δεν θα μπορούσαι να μην αναγνωρίσει γενναία, κανείς, την εξέχουσα προσωπικότητα που θα αφήσει πίσω της μεγάλο έργο για την αμερικανική διπλωματία, η οποία θα αποτελεί και μια ξεχωριστή σχολή. Είθε οι επισκέψεις αυτές να είναι το χαλί της ειρήνης και όχι του πολέμου